Ik wordt vaak gevonden. Ze vragen mij het hemd van het lijf af. Ik beantwoord zo goed als mogelijk alles wat ze van mij willen weten. Ik heb geheimen en sommige daarvan deel ik.
Soms wordt je serieus benaderd. Vragen zelfs naar mij cv. Deze stuur ik netjes op. Maar als ze deze hebben ontvangen, hoor je gewoon niets meer. Nu heb ik natuurlijk werk en ben ook blij dat ik werk hebt, want als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, wordt het toch lastiger. Toch ben ik iemand die nog heel veel meer wil leren, want je bent nooit oud genoeg.
Nu doe ik bijvoorbeeld een cursus voor professioneel fotogafie. Dat vind ik interessant en eigenlijk fotografeer ik al vanaf mijn zestiende, maar de technieken veranderen en dus ook in de fotografie-wereld.
In deze blog beschrijf ik wat ik graag doe en geloof me, ik doe er veel mee. Alleen wordt ik nog steeds niet voor de volle honderd procent gevonden. Wordt ik gevonden, dan nog komen er geen vragen, of ik misschien wat meer wil doen. Vragen staan vrij, maar vragen blijven uit.
De foto die je ziet, is van het soort foto’s die ik graag maak. Deze heb ik in het Bergoskwartier in Oss gemaakt.
Maar wie weet komen de echte vragen ooit vanzelf.
Eduard Rosier
Reactie plaatsen
Reacties